مبعث خیزشی برای انسان است که با ایجاد تحول در انسان، حرکت آدمی به سمت کمال را در تمام حوزه‌ها سبب می‌شود چرا که ارتباط با خداوند عامل رشد انسان به شمار می‌رود.
مبعث به معنای نقطه خیزش انسان برای تحول با بهره‌گیری از ارتباط با خداوند است بنابراین هیچ حادثه‌ای به اندازه مبعث برای بشریت اهمیت ندارد و از همین خاستگاه هیچ حادثه‌ای هم ماندگارتر، روبه‌رشدتر، فرازمانی‌تر و تأثیرگذارتر از مبعث در طول تاریخ نیست.
در حقیقت هر چه زمان به جلو حرکت کند و استعدادهای بشری شکوفا شود، مبعث می‌تواند هویت، چهره واقعی و قابلیت‌های درونی خود را بیش از پیش بروز دهد در نتیجه با گذشت زمان، کارکردهای بیشتر آن برای بشریت آشکار می‌شود.
مبعث، عید بزرگ نجات از حیرت و سرگردانی، عید ختم ناامیدی، عید تمایز عدل و ظلم، عید بیداری و تعهّد، عید هدایت و بهاری‌ترین فصل گیتی است.
مبعث فصل شکفتن گل سرسبد بوستان رسالت، نوید تزکیه انسان‌های شایسته از زشتی‌ها، نوید وحدت حق‌طلبان جهان از خاستگاه وحی، پیام خیزش انسان، از خاک تا افلاک و انفجار نور و ظهور همه ارزش‌ها در صحنه حیات بشر است.
امام علی (ع) فرمودند: خداوند پیامبر اسلام (ص) را زمانی فرستاد که مردم در فتنه‌ها گرفتار شده و رشته‌های دین پاره شده بود و چراغ هدایت بی‌نور و کوردلی همگان را فرا گرفته بود و با دست مردم جاهل، نشانه‌های شیطان آشکار و پرچم او افراشته شده بود و مردم حیران و سرگردان، بی‌خبر و فریب‌خورده، در کنار کعبه به پرستش بت مشغول بودند.
در این هنگام که بشریت در کویر خشک رذایل گرفتار بود مردی در دل کوه‌های مکه، خدا را عبادت می‌کرد در کنار بت‌ها و ظلم‌ها زندگی کرد ولی هیچگاه بت را سجده نکرد و دامن مقدسش به ظلم آلوده نشد.
پیامبر بزرگ اسلام (ص) پیشوای پرهیزکاران و وسیله بینایی هدایت‌خواهان است او چراغی با نور درخشان، ستاره‌ای فروزان و شعله‌ای با برق‌های خیره‌کننده و تابان است که راه و رسم او با اعتدال، روش زندگی او صحیح و پایدار، سخنانش روشنگر حق و باطل و حکم او عادلانه است.
