مدیریت سلیقه ای بلای جان تبریز 


شیوه ها و روش های مدیریتی در شهرها به ویژه کلان شهرها، به واسطه حجم انبوهی از نیازها و مشکلات شهری از یک سو و تنوع مطالبات شهروندی از سوی دیگر، نیازمند برنامه ریزی هایی متفاوت تر و البته مبتنی بر همان نیازها و مطالبات است.
در چنین شرایطی و با توجه به الزامات مدیریت شهری در کلان شهرها، قطع به یقین نباید در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های شهری، مدیریت مبتنی بر سلیقه و پسندهای شخصی مدیران، بر مدیریت شهروند محور و ناظر بر نیازهای و اولویت های اساسی شهر چربش داشته باشد؛ چرا که اعمال مدیریت های سلیقه ای، شهر و روند مدیریتی و توسعه ای آن را به بیراهه خواهد برد.
متاسفانه در بسیاری از مقاطع و دوره های مدیریتی تبریز و حتی استان، اعمال مدیریت سلیقه ای در برنامه ریزی و اداره منطقه، که عمدتا ناشی از عدم دخالت تخصص ها و بهره گیری از نظرات متخصصان امر در تمامی حوزه ها و نیز نادیده گرفتن پراکندگی جمعیت شهری و استانی در مناطق و عدم توزیع عادلانه و اولویت بندی خدمات، امکانات و اعتبارات صورت گرفته، به بلای جان توسعه پایدار و متوازن شهری و در کنار آن، مغفول ماندن بخش قابل توجهی از مطالبات شهروندی تبدیل شده است.
در این میان به نظر می رسد، بهره گیری از ظرفیت های بدنه کارشناسی، انجام مطالعات جامع شهری، احضاء اولویت های مناطق شهری و حرکت به سمت مدیریت برنامه محور، بتواند مسیر اداره و توسعه شهر را از سیستم مبتنی بر سلیقه های مدیریتی به سمت برنامه ریزی های اصولی تغییر دهد.